مزایای تصفیه بی هوازی
تصفیه بی هوازی مجموعه‌ای از فرآیندهای میکروبیولوژی در غیاب اکسیژن است. در این روش ترکیبات آلی به متان و دی‌اکسید کربن تبدیل می‌شود. در این فرآیند CO۲ موجود به عنوان پذیرنده الکترون مورد استفاده قرار گرفته نیاز به اکسیژن جهت پذیرش الکترون را مرتفع می‌سازد. تصفیه بی‌هوازی شامل هیدرولیز، تخمیر و متان‌سازی است.
مزایای تصفیه بی هوازی
فرآیند تصفیه بی هوازی دارای مزیت‌های زیادی است که در ادامه به چند مورد به طور مختصر اشاره خواهد شد:
- نیاز به انرژی کمتر
- امکان بدست آوردن انرژی از گاز متان تولید
- تولید لجن کمتر در این فرآیند
- نیاز کمتر به مواد مغذی مانند نیتروژن و فسفر
- نرخ بارگذاری آلی بالاتر در فرآیند بی‌هوازی
- نیاز به فضای کمتر در روش بی هوازی
- وجود امکان تغییر شکل یا تبدیل برخی از ترکیبات
نیاز به انرژی
در فرآیند هوازی، به ازای حذف COD 1kg ، به kWh 0.75-0.5 انرژی نیاز است.
امکان حصول انرژی از گاز متان تولیدی
ارزش انرژی متان KJ/L 35.8 در شرایط استاندارد است. به علاوه در بعضی از منابع اشاره شده است که در این فرآیند به ازای حذف یک کلیو گرم دی‌اکسید کربن KWH 1.16 انرژی تولید می‌شود.
تولید لجن کمتر در فرآیند بی هوازی
تولید لجن در این فرآیند در مقایسه با فرآیند هوازی فقط ۲۰% است. همچنین در این روش BODL فاضلاب مورد استفاده برای ساخت سلول‌ها کمتر است. علت این امر میزان پایین انرژی حاصل از انتقال الکترون از BODL به متان است.
نیاز کمتر به مواد مغذی مانند نیتروژن و فسفر
تولید لجن مستلزم وجود مواد مغذی مانند نیتروژن و فسفر است. مواد مغذی مورد نیاز در روش بی‌هوازی ۲۰% از مواد مغذی مورد نیاز برای فرآیند هوازی است. با توجه به تولید بیومس کمتر در سیستم‌های بی هوازی و به دلیل سرعت پایین‌تر سنتز بیومس، فرآیند بی‌هوازی به مواد مغذی کمتری نیاز دارد.
نرخ بارگذاری آلی بالاتر در فرآیند بی‌هوازی
نرخ بارگذاری در روش بی هوازی ۵ تا ۱۰ برابر روش هوازی هم امکان‌پذیر است.
نیاز به فضای کمتر در فرآیند بی‌هوازی
در اثر به کار بردن نرخ بارگذاری آلی بالاتر در فرآیند بی‌هوازی به حجم کمتری از راکتور نیاز است.
امکان تغییر شکل یا تبدیل بعضی از ترکیبات خطرناک
در فرآیند بی‌هوازی، امکان تبدیل یا تغییرشکل بعضی از ترکیبات خطرناک نظیر کلرفرم، تری‌کلرواتیلن و تری‌کلرواتان به ترکیبات تجزیه‌پذیر زیستی وجود دارد.
