مقایسه مواد بازدارنده رسوب
مقایسه مواد بازدارنده رسوب فقط در کاهش فرآیند تشکیل رسوب یا کاهش فرآیند و تراکم ذرات رسوب مؤثرند.
مواد بازدارنده رسوب فرایند ترسیب را به طور کامل متوقف نمی‌کنند.
البته در یک‌سیستم اسمز معکوس کافی‌است تا مواد بازدارنده‌از تشکیل‌رسوب تا هنگام‌خروج جریان غلیظ از سیستم به خوبی عمل کند.
اغلب بازدارنده‌های رسوب دارای ساختار مولکولی با گروه‌های عاملی شامل اسید کربوکسیلیک (-COOH) یا فسفات هستند.
مولکول‌های پلی اکریل با وزن مولکولی پائین (جرم مولکولی بین ۱۰۰-۵۰۰۰) شامل چندین گروه عامل اسید کربوکسیلیک هستند.
این گروه به طور مشترک در بسیاری از بازدارنده‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند.
این بازدارنده‌ها در جلوگیری از تشکیل سولفات و کربنات جزء بهترین‌ها هستند، اما خاصیت پراکنده‌سازی آنها محدود است.
هگزا متا فسفات سدیم
هگزا متا فسفات سدیم (SHMP )، یکی از موادی است که به عنوان بازدارنده انتخاب میشود.
به این دلیل که علاوه بر نقش بازدارندگی خوب، ارزان قیمت نیز هست.
از جمله معایب این ماده، ناپایداری و نیز انحلال دشوار آن در آب است.
در حقیقت، اگر SHMP هر سه روز مجدداً به هم زده نشود، هگزا متا فسفات، به فسفات هیدرولیز میشود که در pH خنثی باکلسیم ترکیب شده و فسفات تشکیل می‌‌دهد. این نمک می‌تواند موجب گرفتگی غشاء سیستم شود. استفاده از هگزا متا فسفات به عنوان یک بازدارنده رسوب برای سیستم‌های اسمز معکوس به دلیل وابستگی زیاد آن به مصرف صحیح، عمومیت پیدا نکرده است.
ارگانو فسفونات‌ها در مقایسه با سدیم هگزا متا فسفات پایدارتر هستند. خواص بازدارندگی و پراکنده‌سازی این ماده شبیه به سدیم هگزا متا فسفات است. اما بر خلاف سدیم هگزا متا فسفات، این ماده پایدار است.
پلی اکریل با جرم مولکولی سنگین (جرم مولکولی بین ۶۰۰۰ تا ۲۵۰۰۰) در پراکنده‌سازی، بهترین اثر را دارد، اما به اندازه‌ی اکریل‌های سبک در بازدارندگی رسوب مؤثر نیستند.
بازدارنده‌های ترکیبی
کاربرد بازدارنده‌های ترکیبی، نتایج بهتری را نسبت به بازدارنده‌های تک مولکولی از خود نشان می‌دهند.
در صورت استفاده از یک بازدارنده رسوب تک مولکولی، احتمال بیشتری وجود دارد که تزریق بیش از حد موجب
شود که خود بازدارنده به صورت کاتیون چند ظرفیتی از محلول خارج شود. با ترکیب تولیدات و استفاده از بازدارنده چند مولکولی، سایر بازدارنده‌ها می‌توانند در جلوگیری از رسوب‌دهی اولین بازدارنده مؤثر باشند. همچنین به غلظت کمتری از هر یک از اجزای مستقل بازدارنده‌ها نیاز خواهد بود.
بعضی انواع بازدارنده‌های ترکیبی، شامل پلی اکریل با جرم مولکولی سبک وسنگین هستند تا از قدرت کافی برای باز دارندگی و پراکنده‌سازی برخوردار باشند. به علاوه سایر بازدارنده‌ها، ترکیبی از ارگانوفسفات اکریلات با جرم مولکولی سبک‌تر هستند که علاوه بر متفرق نمودن خوب، خصوصیات یک بازدارنده را دارا می‌باشند.
بعضی اوقات، فعالیت بیولوژیکی در تانک بازدارنده رسوب می‌تواند موجب ایجاد مشکل شود.
رشد بیولوژیکی می‌تواند موجب انسداد مسیر خوراک پمپ تزریق شده و در نتیجه جریان بازدارنده متوقف شود.
معمولاً مواد بازدارنده یا معلق نگهدارنده حاوی مقداری مواد بایوساید نیز می‌باشند.
اما باید در زمان رقیق‌سازی این محلول‌ها در تانک‌های مصرف روزانه دقت کافی مبذول گردد تا غلظت این مواد بایوساید در محلول رقیق از حداقل مقدار موثر کمتر نشود.
این مقدار معمولاً از سوی سازندگان قید میشود.
با توجه به اینکه مواد بازدارنده فرایند ترسیب را کند نه متوقف می‌نمایند.
لذا نباید سیستم برای مدت طولانی در حالت فوق اشباع از نمک‌ها خارج از سرویس باقی بماند. معمولاً یک شیر اتوماتیک برقی بطور موازی با جریان دفعی نصب میشود تا درست قبل از سرویس خارج شدن سیستم باز شده و کل المنتها از نمک‌های فوق اشباع تخلیه گردد.
